छान छान गोष्टी मराठी
Also read : शालेय विद्यार्थ्यांसाठी 10 उत्तम निबंध
शेतकऱ्याची प्रामाणिकता
एका लहानशा गावात राम नावाचा एक गरीब शेतकरी राहत होता. तो फार मेहनती आणि प्रामाणिक होता. त्याला फारसे उत्पन्न मिळत नसले तरीही तो कधीही कोणाशी फसवाफसवी करत नसे. त्याच्या साधेपणामुळे आणि प्रामाणिकपणामुळे गावातील लोक त्याच्यावर खूप विश्वास ठेवत असत.
एके दिवशी राम नदीच्या काठावर आपले शेतातील काम आटोपून परतत असताना त्याचे कुत्रे नदीत खेळताना अचानक वाहून जाऊ लागले. राम घाबरला पण त्याने धीर सोडला नाही. तो धावत नदीकडे गेला आणि कुत्र्याला वाचवण्यासाठी नदीत उडी मारली.
रामाला कुत्रा वाचवताना त्याच्या हातातील जुनी कुशी नदीत पडली आणि वाहून गेली. ही कुशी त्याच्या शेतीसाठी अत्यंत महत्त्वाची होती. राम खूप दु:खी झाला पण त्याने त्याबद्दल तक्रार केली नाही.
त्या वेळेस, त्या नदीत जलदेवता राहत होती. तिने रामाचा त्याग आणि प्रामाणिकपणा पाहून त्याला मदत करण्याचे ठरवले. ती नदीतून बाहेर आली आणि रामाजवळ तीन कुश्या आणून ठेवल्या – एक सोनेरी, एक चांदीची आणि एक जुनी लोखंडी.
जलदेवता रामाला विचारते, "ही तुझी कुशी आहे का?"
राम प्रामाणिकपणे म्हणाला, "नाही, ही माझी नाही."
तिने दुसरी चांदीची कुशी दाखवली, त्यावरही राम म्हणाला, "नाही, हीही माझी नाही."
शेवटी तिने जुनी लोखंडी कुशी दाखवली, तेव्हा राम म्हणाला, "होय, हीच माझी कुशी आहे."
रामाचा प्रामाणिकपणा पाहून जलदेवता खूप आनंदित झाली. तिने त्याला तीनही कुश्या बक्षीस दिल्या आणि आशीर्वाद दिला की त्याचे आयुष्य सदैव सुखी राहील.
निष्कर्ष :
प्रामाणिकपणा आणि साधेपणा ही माणसाची खरी संपत्ती असते. आपला प्रामाणिकपणा कधीही वाया जात नाही आणि योग्य वेळी आपल्याला त्याचे फळ नक्कीच मिळते.
what is AI and ChatGPT ?
शहाणा कावळा
एका गावामध्ये एक शहाणा कावळा राहत होता. तो खूप हुशार आणि वेगवान विचार करणारा होता. एके दिवशी त्या गावात प्रचंड उष्णता होती, आणि कावळ्याला खूप तहान लागली. तो पाणी शोधत इथे तिथे भटकू लागला, पण त्याला पाणी सापडत नव्हते.
भटकता भटकता त्याला एका झाडाखाली एक माठ दिसला. कावळा खुश झाला आणि तो माठाकडे गेला. पण माठामध्ये खूप थोडेसे पाणी होते आणि त्याच्या चोचीपर्यंत पोहोचत नव्हते.
कावळ्याने विचार केला, "माठामध्ये पाणी आहे, पण मी ते कसे पिऊ?" तो काही वेळ विचार करत होता आणि मग त्याला एक कल्पना सुचली.
कावळ्याने आजूबाजूला पाहिले आणि त्याला छोटे-छोटे दगड दिसले. त्याने एक-एक दगड उचलून माठामध्ये टाकायला सुरुवात केली. प्रत्येक दगड माठामध्ये जाताच पाणी वर यायला लागले. शेवटी पाणी माठाच्या वरच्या टोकाला आले.
कावळ्याने आनंदाने पाणी पिऊन आपली तहान भागवली आणि उडून गेला.
निष्कर्ष :
प्रत्येक समस्येला योग्य तोडगा असतो. हुशारीने विचार करून आपण कोणतीही अडचण सोडवू शकतो.
Also Read : निळा कोल्हा, दोन हंस आणि बडबडे कासव, कोल्हा आणि द्राक्षे
ससा आणि कासव
एके काळी एका जंगलात एक ससा आणि एक कासव राहत होते. ससा अतिशय वेगवान धावणारा होता, तर कासव हळू चालणारा पण खूप कष्टाळू आणि धीराने वागणारा होता. ससा नेहमी कासवाला त्याच्या धीम्या गतीसाठी चिडवत असे.
एक दिवस कासवाला राग आला आणि त्याने सश्याला शर्यतीचे आव्हान दिले. ससा हसला आणि त्याला वाटले की कासव शर्यत जिंकेल, हे अशक्यच आहे. पण तरीही तो तयार झाला.
शर्यतीचा दिवस उजाडला. जंगलातील प्राणी शर्यत पाहण्यासाठी जमले होते. ससा आणि कासवाने शर्यत सुरू केली. ससा एका झाडाजवळ थोडासा थांबला आणि म्हणाला, "कासव मला कधीही गाठू शकत नाही." त्यामुळे तो विश्रांती घेण्यासाठी झोपला.
दरम्यान, कासव सावकाशपणे पण अखंडपणे चालत राहिला. त्याचा दृढनिश्चय आणि धैर्य त्याला पुढे नेत होते. काही वेळाने कासव सशाच्या झोपण्याच्या ठिकाणी पोहोचला, पण ससा गाढ झोपेत होता. कासव पुढे चालत राहिला आणि शर्यतीच्या शेवटच्या रेषेपर्यंत पोहोचला.
जेव्हा ससा जागा झाला, तेव्हा त्याने कासवाला शर्यत जिंकताना पाहिले. सशाला त्याच्या अहंकारामुळे हार पत्करावी लागली, तर कासवाने त्याच्या मेहनतीने विजय मिळवला.
निष्कर्ष :
हळूहळू पण सातत्याने केलेली प्रगती तुम्हाला यश मिळवून देते. गरज आहे ती संयम आणि मेहनतीची!
माकड आणि शेरडा
एका घनदाट जंगलात एक माकड आणि शेरडा राहत होते. दोघेही एकमेकांचे चांगले मित्र होते. एक दिवस त्यांना एका मोठ्या झाडावर खूपच गोड फळे दिसली, पण ती फळे झाडाच्या खूप उंच फांदीवर होती. शेरड्याने माकडाला विचारले, "आपण ती फळे मिळवू शकतो का?"
माकड म्हणाला, "हो, मी चढून जातो आणि तुला फळे खाली फेकतो."
माकड झाडावर चढू लागले आणि फळांपर्यंत पोहोचले. पण ते गोडसर फळ खाऊन त्याला इतकी मजा आली की त्याने फळे शेरड्याला खाली फेकायचीच नाहीत! तो म्हणाला, "ही फळे खूप गोड आहेत. मी एकटाच खाणार."
शेरड्याला खूप राग आला, पण तो शांत राहिला. त्याने माकडाला खाली यायला सांगितले, पण माकड खाली उतरायला तयार नव्हता. त्यावेळी शेरड्याने एका हुशारीने माकडाला अडकवायचा विचार केला.
शेरडा झाडाखाली बसून गवत खाण्याचे नाटक करू लागला आणि मोठ्याने म्हणाला, "हे गवत खूपच गोड आहे. माकडाला जर हे गवत मिळाले, तर त्याला खूप आनंद होईल."
हे ऐकून माकडाच्या मनात शंका निर्माण झाली. त्याला वाटले की गवत फळांपेक्षा जास्त चविष्ट आहे. तो झाडावरून खाली उतरला आणि गवत खाण्यासाठी शेरड्याच्या जवळ गेला. शेरड्याने लगेचच झाडावर चढायला सुरुवात केली आणि फळे आपल्या ताब्यात घेतली.
शेरड्याने खालून माकडाला हसत सांगितले, "मित्रा, लोभाने माणसाला नेहमीच अडकवते. आता फळे माझी आहेत!"
निष्कर्ष :
लोभ आणि स्वार्थ माणसाला फसवतात. चांगले वागणे आणि इतरांचा विचार करणे नेहमी महत्त्वाचे असते.
शिक्षणामध्ये ChatGPT चा उपयोग कसा होऊ शकतो ?